Ronde Hoeploop (Ouderkerk) en Halve Marathon van Almere zondag 6 mei 2001 (v:8)

Ron Lechner, Astrid Glorie en Sjef Hogenes voltooien Rotterdam Marathon

DE RONDE HOEPLOOP (6 mei 2001 Ouderkerk)
een ooggetuigeverslag van Bert van den Brink Prachtig weer om te genieten van deze fraaie ronde vanuit Ouderkerk a/d Amstel, rechtsom eerst zuidwaarts langs het water de Bullewijk, na links Botshol gepasseerd te zijn, westwaarts door Waverland en weer noordwaarts terug langs de Amstel. Een stevige noordoostenwind maakte het parcours toch wat verradelijk, want de verleiding was groot om op het eerste stuk met de wind in de rug lekker hard te gaan, om de laatste zeven kilometers noordwaarts tegen de wind heerlijk kapot te zitten. Daar deden we dus niet aan mee.
Voor zover ik heb kunnen waarnemen vertrokken er vier man van Kombij op de echte ronde van 17 kilometer: René Bruggeman, Sjef Hogenes, Chris de Ronde en schrijver dezes. Dan was daar nog Speedy Gonzales, Paul Bakker, die het bij de korte ronde van zeven kilometer hield. Ik weet niet hoe het met hem is afgelopen, want ik heb Paul niet meer gezien. Ik weet wel, dat Sjef heeft genoten en blij was, dat hij René zo"n tien kilometer heeft weten bij te houden. Dat was natuurlijk een makkie met die wind in de rug. Maar hij moest toch bekennen, dat de ware crack bewees dat hij sneller was toen het erop aan kwam. Geen schande, Sjef, voor een man op "leeftijd", het lekkere gevoel gaat voor alles en dat pakken ze niet meer van je af.
Samen met Chris vond ik al snel een lekker ontspannen tempo. Al zwevend op de wind gingen de eerste tien kilometer in 52 rond. Ontspannen lopend, voorzover dat na tien kilometer en met wind op kop nog gaat, zakte het tempo nog geen tien seconden op de kilometer. We hadden beiden nog over voor twee laatste kilometer binnen de (twee maal) vijf minuten en eindigden samen in 1.28.50. Een heerlijk voldaan gevoel, temeer daar ik er alleen een stevige training van wilde maken en het toch sneller en makkelijker ging dan bij de Road Air Run in Hoofddorp, twee weken terug. Na een flinke periode van darminfectie en een aantal hinderlijke blessures ben ik nu toch weer bijna terug. Ik ben dus dubbel voldaan, en Sjef, dat nemen ze ook niet meer van me af. Groeten van Bert


DE HALVE MARATHON VAN ALMERE (ook 6 mei 2001)
Een ooggetuigeverslag van Jan Mulder

Vorige week ben ik door een neef uit Almere overgehaald om in plaats van de traditionele Ronde Hoeploop eens de halve marathon van Almere te lopen. Belachelijk natuurlijk, want erg veel trainingskilometers heb ik de laatste zes maanden niet gemaakt. Maar toch, ik had er geen spijt van. Gewoon spontaan meedoen (dan maar in een iets langzamer tempo) aan een groot en feestelijk loopevenement met 1500 deelnemers is mij ook wat waard. Behalve de halve marathon werden er ook een vijf, een tien kilometer én een hele marathon georganiseerd. Prettig voor mij was dat de deelnemers aan de hele en de halve marathon tegelijk werden weggeschoten. Jongens die normaal een stuk sneller lopen dan ik, houden zich aan het begin van hun hele marathon altijd iets in. Als deelnemer aan de halve afstand kun je dan eindelijk eens wat langer dan de gebruikelijke eerste 100 meter in hun spoor blijven. Na anderhalve kilometer nestelde ik me achter een pezige Arnhemmer. De eerste acht kilometers gingen daardoor heel voorspoedig. Er stond wel een felle wind, maar achter zo"n snelle lange heb je daar gelukkig niet zo"n last van. Na negen kilometer moest ik echter wel een tandje lager schakelen. Mijn haas, die op dat punt juist kon versnellen, liep toen langzaam van me weg. Hij had toch duidelijk meer energie in zijn batterijen. Daarna liep ik in mijn eentje. Niet erg hoor, want ik ben het gewend en bovendien bepaal je dan zelf je tempo. Eerst haalde ik nog een andere jongen in die duidelijk op instorten stond. Mijn `kom op, haak aan!" tijdens het passeren deed bij hem volgens mij meer kwaad dan goed, want 200 meter verderop liep hij al 100 meter achter me. Ik kwam op tien kilometer door in 37 minuten en een paar seconden. Niet slecht met zo weinig duurtrainingen in de benen, dacht ik nog. Misschien loop ik onverwacht wel een 1.19"er vandaag. Maar een nogal grofgebouwde vrouw met veel haar op de benen verstoorde mijn mooie gedachten. Als een locomotief van stevige oostblokmakelij denderde ze me voorbij. Die lag op stoom zeg! Het leek wel alsof ik stilstond. Later bleek dat het een Roemeense topatlete was die wel een 1.12 in de (zwaarbehaarde) benen heeft zitten. Ik heb niet eens aan aanhaken durven denken. Ik hield trouwens toch liever uitzicht op de groene en best mooie omgeving van Almere. De Roemeense was gelukkig snel uit mijn blikveld verdwenen. De rest van de race liep ik lekker alleen en van inhalen of ingehaald worden was geen sprake meer. Omdat ik toch geen persoonlijk record zou lopen en omdat ik bovendien niet uitgewoond over de finish wilde komen - mijn familie stond daar en ze moesten me nog wel herkennen! - liep ik de laatste vijf kilometer lekker iets ingehouden. Heerlijk. Dan kom je trouwens ook nog leuk op de foto van die fotografen van SportsView. Na 1.20.15 passeerde ik, blij en inderdaad redelijk fris, de eindstreep in Almere Haven. Daar genoot ik van de hartelijke aanmoedigingen van mijn familieleden, die een klein kwartiertje eerder de Keniaanse toplopers al hadden zien finishen. Uiteindelijk bleek ik in mijn categorie (mannen senioren, nog één jaartje!) toch mooi zesde te zijn geworden en overall zeventiende.