Ringvaartloop Aalsmeer, Heliomarecross Wijk aan Zee en Amerongse Bergloop 26 november 2006 (v:35)

Jaap Koning snel in Aalsmeer. Op hol geslagen paarden maken het Jan Mulder moeilijk.

Jan Mulder doet verslag:
"Gisteren heb ik als mannelijk lid van een heus supportersclubje dat vooral uit dames bestaat, een ontzettend leuke dag bij de Zuiderzeemarathon gehad (zie mijn verslag van gisteren). Vandaag wilde ik toch weer even intensief zelf bewegen. Dus ben ik vanochtend naar Aalsmeer gegaan en heb ik deze keer niet met mijn toeter en fototoestel langs de kant gestaan, maar heb ik als een gek meegehold in de Ringvaartloop, die volgens de organisatoren 16,1 km meet (maar volgens veel deelnemers veel langer leek...).
Jaap Koning en Gilles Visser waren vanochtend ook in Aalsmeer. Omdat ik precies tussen twee marathons (die van New York en de marathoncross van Diever) inzit en het mij vandaag iets te stevig waaide, heb ik me maar niet helemaal uit de naad gelopen. Jaap wel, die ging weer als een speer vandaag. In een groepje kwam ik niet te zitten. Jammer, want de wind woei hard. Ik liep dus alleen, maar onderweg was het wel heel "onrustig". Eerst moest ik drie keer flink uitwijken voor twee op hol geslagen (gezadelde) paarden, die me dan weer voorbij holden en daarna weer stilstonden en aankeken van: jou moeten we hebben! Die beesten zijn angstig groot en verschrikkelijk eng als van de berijders elk spoor ontbreekt. Ik dacht nog: mogen paarden tegenwoordig ook zelfstandig meedoen aan de Ringvaartloop? Niet eerlijk, zij hebben vier benen, ik maar twee, en ze dragen niet eens een startnummer op de borst, dus betaald hebben ze ook niet. Maar gelukkig gaven de beesten uiteindelijk de strijd met mij op, nadat ik ze voor de derde keer (met een wijde bocht) had ingehaald. Na die idiote paarden (sorry, Marleen, als ik je lievelingsdieren nu beledig) werd ik op de Aalsmeerderweg vervolgens bijna geschept door een andere idioot in een auto, die met een bloedgang van zijn afrit wegscheurde. Met een noodsprong waar Carl Lewis in zijn beste dagen echt jaloers op zou zijn geweest, heb ik mij het vege lijf weten te redden. Ik mag trots zijn op mezelf: na die op hol geslagen paarden en de bijna-aanrijding met die wegpiraat heb ik niet eens met één woord gescholden of gevloekt; of dat nu kwam doordat ik zo fatsoenlijk ben, of doordat ik hier helemaal geen lucht meer voor had, laat ik hier maar even in het midden. Maar de conclusie is wel: ik heet geen Kristijna Loonen en blijf in de wedstrijd keurig een gentleman.
Moe, wel met één vervelend blaartje, maar verder gelukkig ongeschonden bereikte ik uiteindelijk de finish in Aalsmeer in een voor mij onder deze omstandigheden nog best acceptabele tijd van 1.06.29. Oké, vroeger liep ik dan wel een minuut of zeven sneller, maar vandaag heb ik wel mooi twee paarden verslagen en door koelbloedig springen een ongeluk voorkomen. Jaap, die in 1.04.55 gefinisht was, zat bij mijn aankomst al zo"n beetje uitgebreid aan de koffie; hij moest snel weer huiswaarts. Gilles kwam even na mij in 1.09.44 binnen. Met hem heb ik nog even gezellig halfkoud gedoucht en warme koffie gedronken. Het was weer een mooie dag!
Groetjes, Jan Mulder"

"De eerste 4 km van de Heliomare cross vormen het zwaarste gedeelte van het parcours. Los zand (strand), veel klimwerk en bochten en deze keer ook een formidabele tegenwind op sommige stukken. Geen wonder dat de teller op het 5 km punt op bijna 25 minuten stond. Na het keerpunt bij de pieren van IJmuiden volgde een inhaalrace over een vlak en hard stuk strand; de laatste 400 meter voor de finish zijn echter weer lastig, los zand en omhoog lopend. Het was mijn eerste wedstrijd sinds Amsterdam en ondanks het getob van de afgelopen weken met een ‘runners knee’ verliep het allemaal naar tevredenheid (10,4 km 48:31)Groetjes, André"

Ruud en Els zitten eveneens midden in het crossseizoen. Was het vorige week al zwaar vanwege zand en modder, deze week was het nog een stukje zwaarder want er moest geklommen worden. Het parcours van 6 km bevatte twee bescheiden bergjes plus de "Amerongse Berg". Die laatste is 400m. lang met een hoogteverschil van 69m. en zorgde ervoor dat de hartslag flink omhoog ging. Gelukkig ging het af en toe ook naar beneden.
Ruud zat dicht achter Els, eindelijk komt hij weer een beetje in vorm. Het zal niet lang meer duren en hij zit gewoon weer voor Els.