Marathon van New York en Ekidenmarathon in Amstelveen op zondag 7 november 2004 (v:160)

Marathonlopers moe maar voldaan terug uit de States.
Geslaagde en gezellige Ekiden in Amstelveen.

Na een vermoeiende terugreis met veel oponthoud vanwege een bommelding in het vliegtuig zijn de NY-marathonlopers voldaan na hun avontuur huiswaarts gekeerd.
Iedereen had op zijn eigen manier genoten. De één kwam echt voor de sfeer, de ander kwam louter om de race te volbrengen en enkelen probeerden niet alleen te genieten maar ook nog te presteren, hoewel dat laatste wel erg moeilijk bleek te zijn. Jan, Jaap, Paul, Hanneke, Els, Heleen en Regien waren gezamenlijk afgereisd. Regien was de enige van de groep die een privé-supporter (haar echtgenoot Rob) meehad.
Gerard, die op het laatste moment had besloten om deel te nemen, zat samen met zijn vrouw Carla in een ander hotel, maar desondanks is hij niet alleen direct na de finish, maar ook tijdens onze stadstoer gesignaleerd. Uiteraard werden tijdens deze toer de highlights van NewYork aangedaan, waaronder Ground Zero, Lady Liberty, Ellis Island enz. De rit eindigde in het Expo-gebouw waar wij onze startnummers konden ophalen en daarbij kwamen tegelijkertijd de wedstrijdzenuwen.
Zaterdags vóór de marathon werd er een Friendshiprun gelopen over 6km. De start was vóór het gebouw van de Verenigde Naties en de finish in het Central Parc. Toen al kon men merken hoe er door de New Yorkers meegeleefd werd met de lopers. Alle straten waren verkeersvrij en van alle kanten werden de lopers aangemoedigd. En dat terwijl wij niet eens hardliepen maar alleen maar konden wandelen vanwege de drukte.
Zondag was het dan zover. De dag waar wij ons maandenlang geestelijk en lichamelijk op hadden voorbereid.
Om 5 uur ging de wekker al, want om 6 uur zou de bus naar de start op Staten Island (de andere kant van New York) vertrekken. Die start is iets waar je zelf bij moet zijn geweest om te begrijpen hoe massaal dit evenement is.
Hanneke en Els, maar ook Regien en Heleen hadden een voorkeurspositie bij de start. Zij stonden om 10 uur toen het startschot ging, bijna vooraan. Dit heeft er bij Hanneke en Els toe geleid om toch iets harder te lopen dan aanvankelijk de bedoeling was. Zij hebben dit beiden tot 35 km vol kunnen houden. Zowel Hanneke als Els kregen daarna last van hun bovenbenen en verloren daardoor veel tijd op de laatste mijlen. Desondanks waren zij zéér tevreden met hun eindtijd.
Regien en Heleen, de minst ervaren hardlopers, hadden tijdens de voorbereiding ook nog te kampen gehad met blessures. Daarom was het voor hen een zaak van overleven, wat ze ruimschoots is gelukt.
Gerard, die een maand eerder in Eindhoven een goede tijd op de marathon had neergezet, kwam echt voor de sfeer. Zodoende ging hij op stap met camera en vol goede moed om zoveel mogelijk te genieten. Toen hij uiteindelijk bij de finish in het Central Parc aankwam, moest hij nog wel even sprinten om binnen de 4 uur te eindigen.
Jan, Jaap en Paul (ook al een goede marathon in Amsterdam gelopen) waren van plan om als allerlaatste deelnemers te starten, maar veranderden bij het zien van zoveel mensen toch van gedachte. Jan en Jaap, die beslist bij Paul wilden blijven, liepen eveneens fotograferend en high fivend door de wijken van New York. Vèr onder hun kunnen kwamen zij zo fris als een hoentje over de finish. Paul daarentegen, die op een snellere tijd had gehoopt, ontdekte halverwege dat dit toch iets te veel van het goede was, zodoende kwamen zij gedrieën net na 4 uur over de finish.
Een onvergetelijke ervaring.


DE EKIDEN
Een paar weken geleden vroeg Agnes vlak voor een training aan mij of ik mee wilde doen aan “De Ekiden”. Toen nog blond maar niet helemaal onderontwikkeld besloot ik toch eerst te vragen wat dit inhield alvorens “ja” te zeggen. De Ekiden is een bepaalde afstand (marathon, halve marathon) te lopen door meerdere lopers gebaseerd op de manier waarop vroeger dingen bezorgd werden in Japan. Iedereen loopt 5 of 10 km en de laatste loper ongeveer 7.2 km, zodat je bij elkaar in een zo’n rap mogelijk tempo de gehele afstand aflegt. Als de volgende loper van start gaat, wordt een sjerp symbolisch overgedragen. Dit gebeurde op de atletiekbaan in Amstelveen. De route was vrij simpel (prettig, ondanks het feit dat ik niet meer blond ben): na het verlaten van de atletiekbaan loop je een stuk op een fietspad langs de Beneluxbaan. Vervolgens ga je onder de A9 door en loop je een kleine lus door het stadshart van Amstelveen, waarna je dezelfde weg terug loopt. De 10 km is 2x deze route en de 7.2 km is 1x deze route plus een ruime ronde om het sportcomplex erbij. Je eindigt altijd op de baan, waar in ons geval een grote groep Kombijers met aanhang je al juichend op stonden te wachten. We hadden maar liefst 3 teams, gesponserd door Rob van Staverden, die de marathon liepen. Ikzelf deed mee in de Doordouwers en de andere 2 teams waren Fliere(n?!)fluiters en Gaan met die Banaan. De dames die als eerste startten liepen allemaal een toptijd (zat ik niet bij) en vervolgens liepen een aantal mannen de 10 km, waarbij vooral Harry lekker op dreef was. Erik-Jan had zijn vriendin meegenomen die hem van te voren al lekker op temperatuur had. Andre had het wat moeilijker, maar het was ook verbazingwekkend warm voor de tijd van het jaar. Marijke en Agnes fietsten zich een slag in de rondte om de mensen aan te moedigen en te fotograferen. Ook mijn echtgenoot Andy heeft een stuk of 130 digitale kiekjes gemaakt (zie collage in kantine of vraag Andy er persoonlijk naar).

Het werd een lange maar gezellige middag en ondanks het feit dat ik zelf niet vooruit te branden was, heeft ons groepje (De Doordouwers) het snelst gelopen van de 3 Kombij teams (zie uitslagen hieronder).

Ik vind dit een erg leuk evenement en echt een aanrader (moeten we vaker doen). Bij deze nogmaals dank aan Rob en de anderen die dit mogelijk hebben gemaakt.

Marleen Foe



Eveneens op 7 november heeft André Boom meegedaan aan de Haarlemmerhoutcross (eerste cross van het Kennerner cross circuit)